In mijn werk laat ik me leiden door mijn scheppingsdrang en mijn fantasie. Door gevoelens, sferen, ritmes en lijnenspel. Mijn enorme collectie textiele materialen en mijn naaimachine doen de rest. TER INTRODUCTIE een bloemlezing samengesteld uit diverse openingsspeeches:
1988 Rosa van der Wieken-de Leeuw, Kunstgalerij Lenten, Epse:
Wat beoogt de maakster van deze peintisseries? U af te leiden van het alledaagse. 
Met name van de ellende die iedere dag ons in onstuitbare golven bereikt via krant, radio en televisie. Ons de schoonheid te geven waardoor we ons mogelijk weer beter kunnen wapenen tegen de wereld om ons heen. Mijn suggestie is dan ook om het doek wat u eventueel aankoopt voor de televisie te hangen of in ieder geval er vlak bij, zodat het zijn heilzame werking ten volle kan hebben….
1990 Judith Frishman, Galerie Yona, Amsterdam:
Zoals geschreven staat zijn Bezalel en Oholiav vervuld met Gods geest, dat wil zeggen met wijsheid, inzicht en kennis
De wijsheid is het leren en zich meester maken van de verschillende technieken. Het inzicht is het uitkiezen en toepassen van de technieken naar eigen inzicht. Wat de goddelijke inspiratie betreft , die ervaart ze niet speciaal in een werk getiteld Klaagmuur, maar vooral in de natuur, de woestijn, een stad reikend naar de hemel, felgekleurde flora (getiteld Paradijs) , de maan boven de bergen.
1997 Thijs Ornstein, Galerie Eva's Appel, Groet:
Het prille begin van haar peintisserie-werk was al ruim 25 jaar geleden, in Epse, bij Deventer, koekstad, ville de pâtisserie. Wie haar werk in de loop der jaren heeft gevolgd weet dat zij, geleidelijk aan, perfectie heeft bereikt. U ziet hier slechts recent werk, grotendeels van de laatste 1 à 2 jaar, maar geloof mij, haar werk wordt steeds mooier, steeds warmer, intenser, ontroerender ook. Ook steeds ingenieuzer.
Saskia noemt haar werken "peintisseries" en dat zijn het ook echt.
Saskia is een voorbeeld van zo'n scheppend kunstenaar die het niet laten kan haar herinneringen aan en fascinatie voor natuurlijke en stedelijke landschappen tot leven te brengen in een nieuwe, tastbare werkelijkheid. Zij heeft mij eens toevertrouwd dat het maken van een landschap in stof - bergen en heuvels voor je ogen te zien verrijzen, in de materie en kleur die ze zelf heeft gekozen - haar letterlijk het goddelijke gevoel van scheppen geeft, alsof je even "god" mag zijn. Daarmee geeft zij uiting aan de verrukking die zij beleeft aan het creëren. Dieu créa la femme et Saskia créa la peintisserie.
2003 Frans Megens, Museum Jan van der Togt:
|
Het kijken naar en laten doordringen van deze kleurenpracht, maken blij, brengen tot bezinning en geven mogelijkheid tot verder fantaseren. Zij transformeert de textiel die zij gebruikt tot een nieuw medium. We weten dat ze textiel gebruikt, maar ze schildert en boetseert ermee tot het volkomen nieuw wordt. We hebben hier te maken met een selfmade vakvrouw zoals ik er in Nederland weinig ken.2005 Jan Scheffers, Galerie De Osseberg, Grijpskerke:
Zo heeft ieder kunstwerk iets religieus. Het legt verbanden, het is communicatie en levensadem. De kunstenaar wenst haar werk te doen spreken en zelf zwijgt de kunstenaar…
2005 Joyce Smook-Noach, Dijksynagoge, Sliedrecht: |
2005 Rita Kohnstamm, Achter de Zuilen, Bloemendaal: |
Saskia's materie-schilderijen, peintisseries, hebben vaak wel iets bloemigs. Niet in de betekenis van een afzonderlijke bloemvorm, maar het impressionistische van een weelderig bloemenveld, waar de kleuren in elkaar overvloeien en waar dan het zonlicht doorheen glinstert.
Er is ook nog al eens die suggestie van een doorkijk naar iets achterliggends. Naar het verbeeldend scheppen van een nieuwe werkelijkheid. En dat laatste is toch een wezenskenmerk van kunst. Zoals Anna Tilroe, kunstcriticus van NRC Handelsblad het eens kernachtig heeft omschreven: het vermogen van kunst om voorstellingen te maken van dat waarvan nog geen beelden zijn. Zulke voorstellingen maakt Saskia2005 Ronny Naftaniël, Synagoge, Middelburg:
Vader Rein Snapper was schilder, tekenaar en graficus. Moeder Mies Bloch illustreerde kinderboeken en tekende talrijke portretten. Het meest bekend is ze evenwel geworden door haar Margriet Kruissteek boek.
Saskia is een zeer originele kunstenaar. Haar werk is verrassend vernieuwend.
Bij de opening van Saskia's tentoonstelling in het Van der Togt Museum in Amstelveen zei Frans Megens, dat Saskia een vrouw is met een bijna aangeboren bescheidenheid. Tegelijkertijd, zo zei hij, had Megens in de afgelopen 25 jaar zelden iemand ontmoet, die met zoveel lef en durf materialen te lijf gaat. Saskia's peintisseries zijn een symbiose van vakmanschap, materiaal beheersing, inventiviteit, kleurgevoel, de Joodse en ouderlijke traditie en durf.
Erg creatief is het hoe zij deze materialen omtovert tot juweeltjes van artistieke expressie. In harmonieuze kleuren, met een warm Joods gevoel en met curieuze, vrolijk stemmende namen.
Saskia's joodse rituele kunst, maar ook haar andere textiele expressies zijn boeiend, inventief, kleurrijk en optimistisch. Zij behoren bij een volk dat de hoop altijd gekoesterd heeft. Het Joods Historisch Museum heeft werk van haar en één van haar pronkstukken, een huwelijksbaldakijn, bevindt zich in het Joods Museum Berlijn.
Frieda Menco, Het Geelvinck-Hinlopenhuis, Amsterdam 6 mei 2007
Het boek “Saskia’s fiber art” heb ik met heel veel plezier ingezien. Door zo’n overzicht zie je eigenlijk pas goed hoe getalenteerd en veelzijdig zij is.
Bonne ten Kate, Amstelkerk, Amsterdam, 2 juli 2009
Het is niet opzettelijk dat ik termen als opspruiten, groeien en bloeien hanteer voor het werk van Saskia. Ik denk dat ik haar kunst intuïtief beleef als Natuur, van organische oorsprong.
Dat is trouwens een ervaring die ik nooit eerder heb meegemaakt met kunst.
Aanvankelijk werd al het werk met de hand gedaan, maar na de vondst van de naaimachine waarmee vrijelijk in elke richting gestikt kan worden, wordt de eigen typische Saskia stijl ontwikkeld, die ik zou willen omschrijven als schilderen met textiel.
Veel werken vertonen een verticale opbouw, waarin motieven als mediterrane stadjes, met als kubussen gestapelde huisjes, tempels, synagogen, muren met deuren en ramen, interieurs, landschappen, bloem- en boomvormen. En daartussenin? Sterren, zonnen, manen, grafitti als wegwijzers in haar kosmos, mogelijk verwijzend naar een verborgen verhaal, zoals ook briefjes, kleine boodschappen of gebeden in een klaagmuur, zonder ramen of deuren.
En dat alles in de gloeiende kleuren van gebrandschilderde ramen en in de wervelende ritmen van Vincent van Gogh en Chaim Soutine.
Ik heb ondervonden dat het werk van Saskia Weishut van een bewonderens-waardige materiaalbeheersing getuigt. 
Ik denk dat vooral talent haar gids is om uit zo een veelheid van verschillende materialen zulke originele en prachtige kunstwerken te maken.